Η 1η θεραπεία εξωσωματικής αναφέρεται το 1978 (Steptoe and Edwards) και μάλιστα σε φυσικό κύκλο χωρίς χρήση ορμονών. Στα χρόνια βέβαια που ακολούθησαν έγινε ευρεία χρήση εξωγενών γοναδοτροφινων με στόχο την παραγωγή περισσότερων ωαρίων αλλά και περισσότερων εμβρύων και κατά συνέπεια υψηλότερων ποσοστών εγκυμοσύνης. Τελευταία γίνεται παγκοσμίως μια προσπάθεια μείωσης των υψηλών ποσοστών πολυδυμων κυήσεων (20-30%) και σε αυτό φαίνεται να βοηθούν τόσο η επιλογή μεταφοράς ενός μόνο εμβρύου καθώς και ο φυσικός κύκλος. Τα πλεονεκτήματα βέβαια είναι και άλλα: δεν απαιτείται χρήση ορμονών, η διαδικασία είναι λιγότερο χρονοβόρα και πιο φιλική για την ασθενή και σωματικά λιγότερο απαιτητική. Σημαντικό πλεονέκτημα αποτελεί και το οικονομικό κόστος που είναι σαφώς ελαττωμένο. Από έρευνες επίσης γίνεται αναφορά τόσο στην καλύτερη ποιότητα όσο και στην καλύτερη δεκτικότητα του ενδομητρίου προς τα έμβρυα, ενισχύοντας περισσότερο τα ποσοστά εμφύτευσης. Στα μειονεκτήματα βέβαια πρέπει να αναφέρουμ,ε τα υψηλά ποσοστά ακύρωσης (εως 29%)λόγω πρόωρης ωορρηξίας. Έχουν αναπτυχθεί όμως μέθοδοι ώστε να μας βοηθήσουν να μειώσουμε τα ποσά αυτά. Να πούμε λοιπόν συμπερασματικά ότι ο φυσικός κύκλος εφόσον γίνει προσεκτική επιλογή των γυναικών έχει εξαιρετικά αποτελέσματα και αποτελεί επίσης ένα σημαντικό εργαλείο στα χέρια των ειδικών όσο αναφορά σε γυναίκες που έχουν αντένδειξη στην χρήση ορμονών.
Η διαδικασία του φυσικού κύκλου είναι απλή , γίνεται υπερηχογραφική παρακολούθηση του κυρίαρχου ωοθυλακίου που μεγαλώνει σε κάθε κύκλο της γυναίκας. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι για ένα κύκλο 26-28 ημερών η παρακολούθηση ξεκινάει την 7η-8ηεβδομάδα, από εκεί και πέρα ο συνδυασμός διαστάσεων ωοθυλακίου και ίσως και της μέτρησης της ορμόνης LH , είτε στο αίμα , είτε με τεστ ωορρηξίας μπορούν να μας βοηθήσουν στο πότε θα προγραμματίσουμε την ωοληψία.